Η Δελίνα Βασιλειάδη μιλά για το παιδικό παραμύθι: «Τα χαμένα χρώματα του Ουράνιου τόξου»

Τη Δελίνα Βασιλειάδη την είχαμε γνωρίσει ως μια εκπληκτική ζωγράφο. Το «μήλο κάτω από τη μηλιά», λέει μια παροιμία και ισχύει σε αυτή την περίπτωση, αφού η μητέρα της είναι η Λιζέττα Βασιλειάδη.
Από μικρή η Δελίνα κοντά στη ζωγράφο μητέρα της, στα εργαστήρια γνωστών δασκάλων των εικαστικών τεχνών, κυρίως του πρωτοπόρου εικαστικού Στέλιου Μαυρομάτη. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής σε μια πειραματική σχολή Καλών Τεχνών για παιδιά στη Θεσσαλονίκη και συμμετείχε στις τηλεοπτικές εκπομπές της Κρατικής Τηλεόρασης «Μικροί Ζωγράφοι».
Σπούδασε Χρηματοοικονομικά, Οικονομικά και Λογιστική στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, όπου κατόρθωσε να πάρει υποτροφίες (Ι.Κ.Υ., Ο.Τ.Ε. κα) σε όλα τα έτη των σπουδών της και τελικά πρώτευσε, ορκίζοντας η ίδια το έτος της. Παράλληλα, σπούδασε συγγραφή κινηματογραφικού σεναρίου και θεατρικού έργου, υποκριτική και σκηνοθεσία θεάτρου και κινηματογράφου (New York Film Academy, Παράθλαση), ενώ παρακολούθησε πολλά σεμινάρια και master classes για τον κινηματογράφο και το θέατρο τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό (με τους –ενδεικτικά- Darden, Stone, Dafoe, Malcovic, Cuaron, Βούλγαρη, Strathairn, Cooper, Glover κα).
Η Δελίνα όμως, δεν σταμάτησε ποτέ να είναι ένα πνεύμα ανυπότακτο. Να αναζητά κι άλλους τρόπους έκφρασης.
Πλέον ασχολείται και με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων.
Έχει ήδη κυκλοφορήσει το πρώτο παιδικό παραμύθι με τίτλο «Τα χαμένα χρώματα του Ουράνιου Τόξου» από τις εκδόσεις Μιχάλης Σιδέρης, μέσα στον επόμενο μήνα θα κυκλοφορήσει και το δεύτερο «Η νεράιδα της πιπίλας» από την ΑΝΙΜΑ Εκδοτική.

– Δελίνα από τη ζωγραφική στην συγγραφή παιδικών βιβλίων. Πως έγινε αυτή η μετάβαση;
Δ.Β.: Από πάντα με γοήτευαν όλες οι μορφές τέχνης. Οι ήχοι, οι λέξεις, τα χρώματα. Η αρχική ενασχόλησή μου ήταν με τη ζωγραφική, ίσως και λόγω του ότι η μητέρα μου, Λιζέτα Βασιλειάδη είναι ζωγράφος, επομένως η ζωγραφική ήταν για μένα κάτι απολύτως φυσικό, καθώς από πολύ μικρή ακόμα τρύπωνα στο ατελιέ της και ζωγράφιζα μαζί της, ανακάλυπτα τα διάφορα υλικά, έπαιζα με τα χρώματα. Από πάντα όμως, επίσης, διάβαζα πολύ και έγραφα. Στιχάκια, κείμενα, ιστορίες. Κατέγραφα τις σκέψεις, τους προβληματισμούς, τα συναισθήματά μου. Θεωρώ το πινέλο και το μολύβι, το χρώμα και τη λέξη εργαλεία έκφρασης της μίας αλήθειας. Προσπαθώ να εκφράσω με πολλούς τρόπους το μήνυμα.

– Ποια ήταν η αρχική σκέψη για τη στροφή στη λογοτεχνία;
Δ.Β.: Το βιβλίο ήταν και είναι μια ανάγκη για μένα. Πιστεύω στη δια βίου μάθηση. Αγαπώ να διαβάζω ό,τι πέσει στα χέρια μου. Ποίηση, δοκίμια, θεατρικό έργο, μυθιστόρημα. Κι όπως ήδη έχω αναφέρει έγραφα από πάντα. Από το 2008 γράφω θεατρικές κριτικές σε έντυπα της πόλης μας, ενώ τα τελευταία χρόνια στέγη μου είναι το φιλμ νουάρ. Κάποια στιγμή η αγάπη για το θέατρο και η ανάγκη της συγγραφής ενώθηκαν, μπλέχτηκαν και μετουσιώθηκαν τελικά σε μια προσπάθεια συγγραφής θεατρικού έργου. Όλες οι φράσεις, οι λέξεις, οι σκέψεις, καταγεγραμμένες σε κάποιο χαρτί ή απλά υπάρξεις μέσα στο μυαλό μου, μετατράπηκαν σε κείμενο. Το θεατρικό έργο μου ΠΕΡΑΣΜΑ βραβεύτηκε τον Δεκέμβριο του 2017 από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών και από τις αρχές του 2018 είμαι πλέον τακτικό μέλος της Ένωσης.

– Τα χαμένα χρώματα του Ουράνιου τόξου; Πώς η αρχική ιδέα για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου και γιατί χαμένα χρώματα;
Δ.Β.: Η αρχική ιδέα για το συγκεκριμένο παραμύθι προέκυψε από τη στενή σχέση μου με το χρώμα, που πάντα έπαιζε εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στη δουλειά μου, οπότε υποσυνείδητα υπήρχε μέσα μου η ερώτηση «αν χανόταν ξαφνικά τα χρώματα… τότε;» Το ουράνιο τόξο με τα επτά υπέροχα λαμπερά χρώματά του είναι ένα σύμβολο ζωής και ευτυχίας. Κι αν τα έχανε; Κάπως έτσι γεννήθηκε η κεντρική ιδέα. Το ουράνιο τόξο στο παραμύθι μου γίνεται ξαφνικά γκρι, βρίσκεται σε μια αφύσικη για αυτό κατάσταση, αντιμετωπίζει ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα και, δυστυχώς, καθώς δε γνωρίζει τι πρέπει να κάνει για να το λύσει, τα παρατά, κρύβεται μόνο, απελπισμένο κι απογοητευμένο πίσω από έναν θάμνο και κλαίει. Το θέμα είναι να αντιληφθούν τα παιδιά πως, παρά το γεγονός ότι στη ζωή πάντα θα εμφανίζονται προβλήματα και εμπόδια, υπάρχουν τρόποι να τα αντιμετωπίζουμε. Στις δύσκολες στιγμές μας πρέπει να εξωτερικεύουμε τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας, να εκφράζουμε τους προβληματισμούς μας και να στρεφόμαστε για βοήθεια στους ανθρώπους που μας αγαπούν, την οικογένεια και τους φίλους μας.

– Ότι είσαι μητέρα ενός μικρού παιδιού έπαιξε ρόλο στη συγγραφή του βιβλίου;
Δ.Β.: Εννοείται. Ποτέ δεν είχα καν σκεφτεί να γράψω παιδικά παραμύθια μέχρι που γεννήθηκε η κόρη μου και άρχισα να της διηγούμαι ιστορίες. Προσπαθούσα να της μιλώ για τον υπέροχο κόσμο μας, για τα καθημερινά θαύματα, για τη Φύση, για τη μαγεία της ζωής. Κάποια στιγμή έγραψα αυτές τις ιστορίες και έστειλα μια πολύ αγαπημένη μας με τίτλο Τα χαμένα χρώματα του ουράνιου τόξου στις εκδόσεις ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΙΔΕΡΗΣ. Και ο κ. Σιδέρης λίγες μέρες μετά μου τηλεφώνησε. Έτσι ξεκίνησε αυτό το όμορφο χρωματιστό ταξίδι.

– Μια αναφορά για το βιβλίο.
Δ.Β.: Το παραμύθι Τα χαμένα χρώματα του ουράνιου τόξου μιλά για τη δύναμη της φιλίας, της αγάπης και της καλοσύνης. Η Λίλα, η ηρωίδα μου, μόλις αντιληφθεί πως υπάρχει κάποιος που κλαίει και υποφέρει αμέσως σπεύδει να βοηθήσει. Είναι αποφασιστική, είναι δυναμική, την κινητοποιεί η καλή της καρδιά και η ανάγκη της να προσφέρει στον αδύναμο. Ωστόσο, επειδή δε γνωρίζει τον τρόπο να βοηθήσει, στρέφεται στη φίλη της, τη Σοφή Κουκουβάγια, σ’ αυτήν που πάντα βρίσκει λύσεις. Και η απάντηση στο πρόβλημα είναι τόσο απλή. Η Φύση θα φέρει πίσω τα χαμένα χρώματα. Αρκεί για κάθε χρώμα που χάθηκε να βρεθεί ένα λουλούδι ιδίου χρώματος. Πρόκειται για ένα παραμύθι γεμάτο από όμορφες εικόνες αγάπης, αγνά ειλικρινή συναισθήματα, λουλούδια και χρώματα.

– Η συγγραφή ενός παιδικού βιβλίου, κρατά το «παιδί» στην ψυχή σου ζωντανό;Δ.Β.: Αυτό είναι σίγουρο. Αλλά καμιά φορά αναρωτιέμαι αν μεγάλωσα ποτέ…

– Υπάρχουν χαμένα χρώματα ή χρώματα που μπορεί να δημιουργήσει ένα παιδί;Δ.Β.: Τα παιδιά είναι μια ανεξάντλητη πηγή ζωής, ευτυχίας, δημιουργίας, αγάπης. Μόνο με το χαμόγελό τους φωτίζουν τον κόσμο, με τα μάτια τους που λάμπουν ομορφαίνουν τις γκρίζες μέρες, με την ύπαρξή τους γεμίζουν τις ζωές μας. Έχω πίστη πως και να χαθούν κάποια στιγμή τα χρώματα, τα παιδιά θα τα ξαναβρούν.

– Πλέον ετοιμάζεις και το νέο παιδικό βιβλίο. Τι θα αφορά;

Δ.Β.: Ήδη κυκλοφόρησε από την ΑΝΙΜΑ εκδοτική πριν λίγες μέρες το δεύτερο παιδικό παραμύθι μου με τίτλο Η Νεράιδα της πιπίλας και απευθύνεται σε μικρά παιδάκια που ακόμα χρησιμοποιούν πιπίλα. Η Νεράιδα της πιπίλας, με την πολύτιμη βοήθεια του φίλου της του αστεριού, συλλέγει όλες τις πιπίλες των παιδιών που αποφασίζουν μόνα τους να τις απαρνηθούν. Και για αυτή τους την επιλογή η Νεράιδα τα επιβραβεύει με ένα δώρο. Ωστόσο, αυτή την περίοδο συζητώ και για την έκδοση ακόμα κάποιων παραμυθιών μου, αλλά και θεατρικών έργων μου, παιδικών και ενηλίκων.

– Από που μπορούμε να προμηθευτούμε και το ήδη υπάρχον, αλλά και το επόμενο παιδικό βιβλίο.

Δ.Β.: Το βιβλίο Τα χαμένα χρώματα του ουράνιο τόξου κυκλοφορεί πανελλαδικά από τις εκδόσεις ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΙΔΕΡΗΣ σε όλα τα μεγάλα, κυρίως, βιβλιοπωλεία. Κωνσταντινίδης, Ιανός, Κέντρο του βιβλίου, Πρωτοπορία. Έχουμε ήδη προγραμματίσει να παρουσιάσουμε το παραμύθι στις 3 Μαρτίου με θεατρική αφήγηση στον υπέροχο και πολύ ζεστό χώρο του ιστορικού πλέον βιβλιοπωλείου Κωνσταντινίδης στη Θεσσαλονίκη. Φυσικά σας περιμένουμε όλους, θα περάσουμε πολύ όμορφα. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.