- Δελίνα, τι ήταν αυτό που σε ώθησε στο να γράψεις παιδικά βιβλία;
Καλησπέρα και ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία. Αν και από πάντα διάβαζα ό,τι έπεφτε στα χέρια μου και, παράλληλα, έγραφα -στιχάκια, κείμενα, μικρές ιστορίες- με τη συγγραφή παιδικών παραμυθιών δεν είχα ασχοληθεί ποτέ, μέχρι που γεννήθηκε η κόρη μου, Μυρτάλη. Από την πρώτη στιγμή της έλεγα παραμύθια και επινοούσα ιστορίες για να της δείξω πόσο όμορφος είναι ο κόσμος μας. Της μιλούσα για τα θαύματα που κάθε μέρα συμβαίνουν, για τους ανθρώπους και τη Φύση, για την καλοσύνη, την αγάπη, τη φιλία, την οικογένεια. Κάποια στιγμή οι ιστορίες αυτές βρήκαν το δρόμο προς το χαρτί. Και ο εκδοτικός οίκος Εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη από την πρώτη στιγμή αγκάλιασε με μεγάλη αγάπη το παραμύθι μου Τα χαμένα χρώματα του ουράνιου τόξου. Μέσα από τα παραμύθια μου στόχος είναι τα παιδιά να μαγευτούν, να ταξιδέψουν, να ονειρευτούν, να σκεφτούν, να ωριμάσουν. Θεωρώ πως η συγγραφή παιδικών βιβλίων πιο πολύ με επέλεξε, παρά την επέλεξα.
- Τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Τι θα διαβάσουν οι γονείς που θα το επιλέξουν για τα παιδιά τους;
Τα χαμένα χρώματα του ουράνιου τόξου είναι μια τρυφερή ιστορία για τη φιλία καταρχάς. Όταν το ουράνιο τόξο ξαφνικά χάνει τα χρώματά του και γίνεται γκρι, μόνο, θλιμμένο, απογοητευμένο και απελπισμένο κρύβεται μέσα στη ντροπή πίσω από έναν θάμνο και κλαίει απαρηγόρητο. Εκείνη την ώρα ένα ευαίσθητο και ταυτόχρονα ιδιαίτερα δυναμικό κορίτσι, η Λίλα, περνά από εκεί και μόλις αντιλαμβάνεται ότι κάποιος έχει πρόβλημα σταματά και προσπαθεί να βοηθήσει. Γι’ αυτό το λόγο στρέφεται στη Σοφή Κουκουβάγια του δάσους που πάντα ξέρει τι να πρέπει να γίνει όταν κάποιος αντιμετωπίζει μια δυσκολία. Το παραμύθι μας μιλά για τη δύναμη της φιλίας, της καλοσύνης, της συμπόνιας, καθώς και για τη μεγάλη σημασία της αλληλοβοήθειας. Πολύ σημαντικό είναι να μάθουν τα παιδιά από μικρά όχι μόνο τα ίδια να μην τα παρατάνε με το πρώτο εμπόδιο, αλλά και να βοηθούν και να υποστηρίζουν όπως μπορούν τους φίλους τους όταν εκείνοι αντιμετωπίζουν μια άσχημη κατάσταση. Δυστυχώς η ζωή είναι γεμάτη από δυσκολίες. Αυτό είναι η πραγματικότητα. Κανένας δρόμος δεν είναι ολόκληρος στρωμένος με ροδοπέταλα. Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να το βάζουμε κάτω και να απελπιζόμαστε. Το αντίθετο. Πρέπει πάντα να προσπαθούμε να βρούμε λύσεις. Και το να στραφούμε για βοήθεια σε αγαπημένα πρόσωπα, γονείς, παππούδες και γιαγιάδες, φίλους, δασκάλους, είναι μια πολύ καλή σκέψη. Όταν υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που μας αγαπούν αληθινά και θέλουν το καλό μας κανένα πρόβλημα δεν είναι άλυτο, κανένας αντίπαλος δεν είναι ανίκητος, κανένα ουράνιο τόξο δε μένει γκρι.
- Πώς μπορεί να λειτουργήσει η φιλία των δύο αυτών ανόμοιων πρωταγωνιστών σου, ως παράδειγμα για την ανθρώπινη φιλία των ημερών μας;
Μπορεί εξωτερικά οι δυο πρωταγωνιστές μου, η Λίλα και το ουράνιο τόξο, να είναι εντελώς διαφορετικοί, αλλά ουσιαστικά δε διαφέρουν ιδιαίτερα. Πρόκειται για δυο καλόψυχα πλάσματα μεγάλης ευαισθησίας, με τις ίδιες αγωνίες, τις ίδιες ανασφάλειες, τα ίδια όνειρα και την ίδια αγάπη για τη φύση, τα ζώα, τα φυτά. Αν προσπεράσουμε την εξωτερική εικόνα, θα δούμε δυο αγνές παιδικές ψυχές που απλά επιθυμούν να είναι καλά, να διασκεδάζουν, να έχουν φίλους, να αγαπούν και να αγαπιούνται.
- Τα παραμύθια έχουν ηλικία;
Τα παραμύθια δεν απευθύνονται μόνο σε μικρά παιδιά, αλλά και στο παιδί που ο κάθε ενήλικας κρύβει μέσα του και δυστυχώς πολλές φορές το έχει ξεχάσει. Κάτι πρέπει να γίνει γι’ αυτό.
- Η εικονογράφηση του βιβλίου σου είναι τόσο ρετρό. Ήταν συνειδητή επιλογή να παίξετε με ξυλομπογιές- κηρομπογιές;
Η εικονογράφηση είναι όντως ρετρό. Στην περίπτωση του βιβλίου μου πρώτα δημιουργήθηκε το κείμενο -ο εκδότης μου αφού διάβασε την ιστορία της Λίλας και του ουράνιου τόξου επέλεξε να εντάξει το παραμύθι στις εκδόσεις του οίκου του- και κατόπιν δημιουργήθηκαν οι εικόνες από την Βικτόρια Καπλάνη, όλες με το χέρι. Η επιλογή να χρησιμοποιηθούν μόνο ξυλομπογιές και κηρομπογιές ήτανε πρώτιστα της εικονογράφου, αλλά με βρήκε απόλυτα σύμφωνη κι εμένα. Με την Βικτόρια συνεργαστήκαμε πολύ στενά για μεγάλο διάστημα ώσπου να καταλήξουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Συζητήσαμε πολύ για το μήνυμα του παραμυθιού και την ατμόσφαιρα της κάθε εικόνας. Μας απασχόλησαν εξίσου οι χαρακτήρες και το περιβάλλον. Μας ενδιέφεραν πολύ οι εκφράσεις του ουράνιου τόξου, του οποίου η ψυχική κατάσταση μεταβάλλεται διαρκώς. Ενώ το γκρι ουράνιο τόξο αρχικά αισθάνεται απελπισία και βαθιά θλίψη, σταδιακά ανακτά την ελπίδα του για πλήρη ίαση, συγκινείται με τη συμπεριφορά του κοριτσιού και τελικά καταλήγει να νιώθει ευγνωμοσύνη, χαρά κι ευτυχία, όχι μόνο επειδή τα χρώματά του επέστρεψαν, αλλά κυρίως επειδή απόκτησε μια νέα καλή αληθινή φίλη. Θεωρώ πως η επιλογή των εικόνων μας δικαίωσε, καθώς η εικονογράφος κατόρθωσε με τα υπέροχα χρώματα και σχέδιά της να αγκαλιάσει τις λέξεις μου και να εκφράσει το μήνυμά μου.
- Τι είναι γι εσένα το ουράνιο τόξο;
Όταν εμφανίζεται στον ουρανό μετά την καταιγίδα, ελπίδα.
- Διαβάζοντας το βιογραφικό σου, καταλαβαίνει κανείς ότι είσαι μια γυναίκα που ασχολείται με κάθε τι που αφορά την γραφή. Πώς είναι το ταξίδι με τις λέξεις;
Μαγικό, ονειρικό, υπέροχο, δύσκολο. Είναι ελευθερία. Από πάντα με γοήτευε ο λόγος και η δύναμή του και από πάντα έγραφα, όπως προείπα. Η ενασχόλησή μου με την τέχνη, ζωγραφική και συγγραφή, ήταν μέρος της καθημερινότητάς μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Η τέχνη, προσφέρει πολύ μεγάλες χαρές, απαιτεί, όμως, σχεδόν πλήρη αφοσίωση. Πρέπει κανείς να είναι αποφασισμένος και προετοιμασμένος να βαδίσει στον δύσκολο δρόμο της. Δε θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τη δυνατότητα καλλιτεχνικής έκφρασης και δημιουργίας. Χωρίς χρώμα, ήχους, λέξεις. Κάποια στιγμή, πάνε τώρα δέκα χρόνια ίσως και περισσότερα, ξεκίνησα να γράφω θεατρικές κριτικές για το free press πολιτιστικό έντυπο εξώστης, μετά σε blog και τα τελευταία χρόνια συνεργάζομαι αποκλειστικά με το free press έντυπο-ηλεκτρονικό πολιτιστικό περιοδικό φιλμ νουάρ. Η αγάπη μου για το θέατρο με οδήγησε στο να γράψω και θεατρικά έργα και τον περασμένο Δεκέμβριο το θεατρικό μου έργο Πέρασμα, ένα υπαρξιακό δράμα, βραβεύτηκε από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, το αρχαιότερο λογοτεχνικό σωματείο της χώρας μας. Έχουν κυκλοφορήσει δυο παιδικά παραμύθια μου. Τα χαμένα χρώματα του ουράνιου τόξου και H Νεράιδα της πιπίλας από την Anima εκδοτική. Συζητώ να προχωρήσουμε στην έκδοση κι άλλων παιδικών παραμυθιών μου αλλά και θεατρικών έργων. Ποτέ δε σταματώ να δουλεύω και να ονειρεύομαι, να ζωγραφίζω, να γράφω, να προσπαθώ να εκφράσω με όποιον τρόπο μπορώ αυτό που νιώθω, αυτό που πιστεύω, σκέφτομαι και θέλω να πω. Το μήνυμα.
- Στην εποχή μας, που τα παιδιά είναι θύματα της εικόνας, πιστεύεις ότι το βιβλίο μπορεί να ξαναφέρει την χαμένη αθωότητα στο προσκήνιο;
Το εύχομαι και το ελπίζω.
- Ένα σχόλιο για το σήμερα;
Γύρω μας συμβαίνουν τρομερά γεγονότα που η λογική αδυνατεί να συλλάβει. Πρέπει να βρούμε τρόπους να διατηρήσουμε την ανθρωπιά και την αισιοδοξία μας. Πρέπει να διαφυλάξουμε τις αρχές μας, να μείνουμε ενωμένοι και να συνεχίσουμε να προσπαθούμε για έναν καλύτερο κόσμο, χωρίς βία, χωρίς πόνο, χωρίς θλίψη.
- Μια ευχή για το μέλλον;
Εύχομαι αύριο πρωί να ξυπνήσουμε σε έναν κόσμο όπου βασιλεύει η ειρήνη, η αγάπη, η καλοσύνη, η ανθρωπιά και η συμπόνια, δηλαδή, παραφράζοντας ελάχιστα το κείμενό μου στο οπισθόφυλλο του παραμυθιού Τα χαμένα χρώματα του ουράνιου τόξου, σε έναν υπέροχο πολύχρωμο κόσμο.
Σας ευχαριστώ θερμά για τη φιλοξενία και για τις ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες ερωτήσεις.
There are no comments published yet.