ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΦΙΛΜ ΝΟΥΑΡ

Πριν λίγες μέρες το θεατρικό έργο σας ΠΕΡΑΣΜΑ βραβεύτηκε από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών. Μιλήστε μας για αυτό, για το ταξίδι σας στο χώρο της λογοτεχνίας, αλλά και της Τέχνης γενικότερα, καθώς δεν είστε μόνο συγγραφέας αλλά και εικαστικός.

Δελίνα Βασιλειάδη: Πολλά τα θέματα, από πού να αρχίσει κανείς να ξετυλίγει το κουβάρι… Όλα ξεκίνησαν όταν, από πολύ μικρή ηλικία, το χρώμα, τα σχήματα, οι μπογιές και όλα τα υλικά, το κάρβουνο και το μολύβι, η αίσθηση του λευκού χαρτιού στα χέρια μου με τραβούσαν σα μαγνήτης. Και όλα αυτά ήταν πολύ εύκολα προσβάσιμα στο σπίτι μου, καθώς η μητέρα μου είναι ζωγράφος. Έτσι συνεχώς ζωγράφιζα, σχεδίαζα, έγραφα, σκιτσάριζα, συνδύαζα λέξεις με εικόνες, χρώματα με γράμματα. Αγαπούσα πολύ και το διάβασμα. Το λόγο. Τις λέξεις. Στο σπίτι μας είχαμε πελώριες βιβλιοθήκες. Ένιωθα ευτυχισμένη που είχα τη δυνατότητα να γίνω κι εγώ κοινωνός όλης αυτής της γνώσης. Και ήμουν διαρκώς με ένα βιβλίο στα χέρια μου. Έτσι, ανοίχτηκε μπροστά μου το μονοπάτι της τέχνης. Δεν είμαι σίγουρη αν εγώ διάλεξα το δρόμο που βαδίζω τώρα, ή αν με επέλεξε αυτός. Το μόνο βέβαιο είναι πως μέσω της τέχνης αναζητώ την αλήθεια. Την αλήθεια της εξωτερικής πραγματικότητας όπως αυτή καθρεφτίζεται μέσα μου. Αναζητώ το βαθύτερο νόημα που πιστεύω πως υπάρχει. Θέλησή μου είναι να απελευθερωθώ εντελώς. Ίσως πρόκειται για την απόγνωση ενός ανθρώπου, που προσπαθεί να γίνει και να είναι εντελώς ελεύθερος.

Σε αυτό το πλαίσιο ζωγραφίζω, αλλά και γράφω. Κι έγραψα το θεατρικό έργο μου το ΠΕΡΑΣΜΑ, που βραβεύτηκε από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών. Πρόκειται για ένα υπαρξιακό δράμα, την πορεία του ανθρώπου προς την αυτογνωσία, και κατά μια έννοια, την απόλυτη ελευθερία. Φυσικά, η μετάβαση από την πληγή στην ίαση κι από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση, μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο αν κάποιος το επιθυμεί και αν είναι διατεθειμένος να πληρώσει το τίμημα.

Ποια είναι η κινητήρια δύναμη της Τέχνης; Τι σας κινητοποιεί και σας ωθεί να γράψετε, να ζωγραφίσετε;

Δ.Β.: Βάση κάθε δημιουργίας για μένα είναι η άρνηση, η αμφισβήτηση, η σκέψη. Δε φοβάμαι τις ιδέες και δε μ’ ενοχλεί ο πειραματισμός που η τέχνη απαιτεί.

Η δική μου δουλειά ξεκινά και καταλήγει στον άνθρωπο. Αλλά δεν είναι ένας κύκλος, μα ένας λαβύρινθος, μέσα στον οποίο βρίσκομαι. Ψάχνω και ψάχνομαι. Δε γνωρίζω το που θα με οδηγήσει όλο αυτό, μα αυτό είναι που με γοητεύει. Το πιο σημαντικό και συνάμα γοητευτικό είναι ο τρόπος με τον οποίο το υλικό, το χρώμα, η εικόνα, η πάστα, η λέξη, η φράση μετατρέπεται, μεταμορφώνεται σε ζωή. Κι αυτό επιτυγχάνεται μονάχα αν τολμήσεις και βάλεις την ψυχή σου στο δημιούργημά σου. Αν εκτεθείς. Αν ακυρώσεις την πανοπλία σου και αφεθείς ολοκληρωτικά ελεύθερος. Και εκτεθειμένος. Τότε και μόνο τότε το χρώμα θα πάψει να είναι μπογιά, οι λέξεις θα πάψουν να είναι μαύρα στοιχεία στο λευκό χαρτί και όλα αυτά θα γίνουν ζωή. Με τη δουλειά μου ουσιαστικά εξερευνώ την ψυχή μου. Με κάθε πινελιά που, με κάθε λέξη που γράφω στο χαρτί δίνω κι ένα κομμάτι του εαυτού μου. Η τέχνη με ωθεί στα άκρα και με μεταμορφώνει. Κάθε στιγμή. Προσπαθώ να βελτιώσω τον εαυτό μου μέσα από την Τέχνη. Να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Σκοπός μου είναι να εκφραστώ μέσα από τη δουλειά μου, που λατρεύω και χωρίς αυτή δε θα μπορούσα να ζήσω. Γνωρίζω πως ο δρόμος που επέλεξα είναι πολύ δύσκολος και απαιτεί πλήρη αφοσίωση. Ακόμα και πολλές θυσίες. Ωστόσο, για εμένα δεν υπάρχει «θυσία». Άλλωστε, αυτές οι δυσκολίες είναι που με γοητεύουν. Κάνω αυτό που θέλω. Βαδίζω σ’ αυτόν το λαβύρινθο! Εγώ επιλέγω να ζω μ’ αυτόν τον τρόπο, να αντιμετωπίζω δυσκολίες που σε άλλη περίπτωση απλώς δε θα υπήρχαν. Αυτό το κάνω πλήρως συνειδητά. Το επιλέγω προκειμένου να αποκτήσω ή να πετύχω ή να κάνω κάτι καλύτερο, κάτι μεγαλύτερο, κάτι που με εκφράζει περισσότερο, κάτι που το θέλω πιο πολύ. Δε γνωρίζω που θα με οδηγήσει αυτό το ταξίδι, μα εμένα η ίδια η αναζήτηση μου αρκεί και με κάνει ευτυχισμένη.

Γράφετε και παιδικά παραμύθια.

Δ.Β.: Σωστά. Συμμετείχα στην εκδήλωση του Δήμου Θεσσαλονίκης Νύχτα με τα παραμύθια με το Χριστουγεννιάτικο παραμύθι μου ΤΟ ΑΣΤΕΡΑΚΙ που έγραψα ειδικά για αυτή την περίπτωση, και μέσα στους πρώτους μήνες του 2018 θα κυκλοφορήσουν σε βιβλιοπωλεία σε όλη την Ελλάδα δυο άλλα παιδικά παραμύθια μου. Η Νεράιδα της Πιπίλας από την ANIMA ΕΚΔΟΤΙΚΗ και το παραμύθι Τα χαμένα χρώματα του Ουράνιου Τόξου από την εκδοτική ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΙΔΕΡΗΣ. Η Νεράιδα της Πιπίλας είναι η ιστορίας μιας νεράιδας η οποία, κάθε φορά που ένα παιδάκι αποφασίζει να ξεφορτωθεί την πιπίλα του, αυτή πηγαίνει το βράδυ στο σπίτι του, την παίρνει και στη θέση της αφήνει κάποιο δώρο για το παιδί. Το σημαντικό, όμως, είναι πως το παραμύθι μιλά για την αγάπη και την καλοσύνη, αλλά και τη δύναμη και την αξία της οικογένειας. Το παραμύθι Τα χαμένα χρώματα του Ουράνιου Τόξου μιλά για τη δύναμη της φιλίας, το πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν γύρω μας καλοί άνθρωποι που μας αγαπούν και είναι πρόθυμοι να μας βοηθήσουν στις δύσκολες στιγμές μας, για το ότι δεν πρέπει να τα παρατάμε με την πρώτη δυσκολία κι ότι κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του αρκεί να προσπαθήσουμε και να μη χάσουμε την ελπίδα μας. Η ιστορία είναι πως, όταν το Ουράνιο Τόξο ξαφνικά χάνει τα όμορφα χρώματά του και γίνεται εντελώς γκρι, είναι απαρηγόρητο και πηγαίνει και κρύβεται στο δάσος και κλαίει νιώθοντας ντροπή, απόγνωση και θλίψη. Ευτυχώς, ένα κοριτσάκι, η Λίλα, το βρίσκει και αποφασίζει αμέσως να το βοηθήσει.

Σε κάθε παραμύθι που γράφω, αλλά και σε οποιοδήποτε έργο τέχνης δημιουργώ, είτε είναι πίνακας, είτε γραπτό κείμενο, με ενδιαφέρει πολύ το μήνυμα. Επιθυμώ να είμαι ειλικρινής με αυτό που νιώθω, με αυτό που πιστεύω, με αυτό που θέλω να πω.

Μελλοντικά σχέδια.

Δ.Β.: Πάντα όταν προγραμματίζω ή σχεδιάζω κάτι, έχω στο μυαλό μου την έκφραση «όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελά». Μ’ αυτό κατά νου αυτή την περίοδο συζητώ για να εκδοθούν μερικά ακόμα παραμύθια μου, αλλά και κάποια θεατρικά έργα μου. Επίσης, στη σκέψη μου είναι σύντομα να εκθέσω και στην Αθήνα, στην καλλιτεχνική μου στέγη από πάντα, τη γκαλερί ΑΡΓΩ στο Κολωνάκι. Θα δούμε, όμως, τελικά τι θα γίνει. Εγώ πάντως ανεξάρτητα από όλα γράφω διαρκώς και ζωγραφίζω ασταμάτητα.

Η φιλοσοφία σας.

Δ.Β.: Απλότητα, εντιμότητα, απόκτηση ευαισθησίας και αγάπης για τον άνθρωπο, γενναιοδωρία, το να φοβάσαι μα να προχωράς, να είσαι ειλικρινής μ’ αυτό που είσαι, με ό,τι νιώθεις και με ό,τι επιθυμείς να πεις…

Σας ευχαριστώ.

Δ.Β.: Κι εγώ σας ευχαριστώ θερμά. Καλές γιορτές.